Het gewijde najaar

[p. 21]

Doodprentje

voor Marcel Bellefroid.

De schemer van dit trage leven
scheurt soms van te groot verdriet:
dan wordt de beste uitgedreven!
Wij buigen, maar begrijpen niet.

Weer zijn wij armer, stil, omgeven
van een immer schraler lied.
Wat is van alle droom gebleven?
God! Dien jij, mijn vriend, reeds ziet.