Piet met de speen. Lize met de speen

[p. 3]

Kleermaker Sik.

‘Piet’, zei zijn Moe, ‘ga koffie halen,

Hier is het geld, om te betalen;

Maar laat vooral je speen nu thuis,

Of snijder Sik komt uit zijn huis

En knipt pardoes je speentje af:

Misschien je neus ook wel tot straf.’

[p. 4]

 

 

Dat doet hij toch niet, denkt vriend Piet,

 

 

 

Ik maak wel, dat hij 't ding niet ziet.

 

Zijn boodschap heeft hij vlug gedaan,

 

Maar - daar komt

 

Snijder Sik toch aan.

 

Piet loopt, zoo hard hij loopen kan:

 

Het helpt je toch niet, kleine man!

[p. 5]

 

Met zijn groote en scherpe schaar

 

Komt Snijder Sik en.... knipt zoowaar

 

 

Het speentje af, maar wat verdriet!

 

Tevens den neus, zooals gij ziet.

[p. 6]

 

Zoo ziet Moe armen Piet terug.

 

Men haalt den dokter vliegensvlug;

 

Wat heeft ons Pietje nu veel pijn:

 

Waarom moest hij ondeugend zijn!

 

 

Verbonden ligt hij lang te bed,

 

Maar dat doet men niet voor de pret.

 

En schoon Piet eindelijk is genezen,

 

Hij zal toch altijd leelijk wezen.