Het boeck der Psalmen. Wt de Hebreische sprake in Nederduitschen dichte

Den xvij. Psalm.

David sijnde van sijnen vyanden verdruckt, oorkondt sijne onschult ende gerechtige sake, mitsgaders sijne eenvoudigheyt: betrouwende op Godes barmherticheyt: ende bidt dat hy mach bewaert worden, ende sijne vyanden beschaemt: op dat sy te rechte vernemen, hoe wanckelbaer haere goederen sijn, daer sy haer op verlaten: ende dat hy der getrouwicheyt des Heeren gewaer worde.

1

Een Gebet Davids.

[1]

1

⁺ HOor, Heer, mijn recht: verstae my doch:
Wil mijn geschrey met vlyt aenhooren:
End nemen mijn gebet ter ooren,
Int welck en is gans geen bedroch.

+ HEERE, aenhoor het recht, sy vlytig tot mijn geschrey: neem ter ooren mijn gebet [dwelck] met onbedriegelijcke lippen [toegaet.]

2

⁺ Wil du Heer, self mijn saeck beleyden,
Maeck, dat sy

+ Mijn gericht come hervoir, van dijn aengesicht, dat dijne oogen aenschouwen wat billick is.

[p. *]

 

werd van dy geslicht:

 

Want nae dat du rechtveirdig bist,

 

Dijn oog sal trecht wel onderscheyden.

[2]

3

⁺ Du hebst mijn hert wel naeu versocht,
Iae oeck by nachte willen gronden:
Doch sonder erg altoos bevonden.
Ick sprack noyt anders dan ick docht:

+ Du hebst mijn hert ondergrondet, [ende] by nacht versocht, du hebst my gekeurt, doch du en hebst [niets] beuonden: tgene ick gedacht hebbe, en heeft mijnen mont niet ouertreden.

4

⁺ Aengaende voorts wat menschen plegen,
Naevolgens twoirt van dijnen mont,
Mijd' ick altoos, wt sherten grondt,
Des roovers end inbrekers wegen.

+ [Aengaende] de wercken der menschen, ick wachte my voir de wegen des inbreeckers, nae het woirt van dijne lippen.

[3]

5

⁺ Mijn stappen hebb' ick vast geset,
Op dijne paden, all' mijn leven:
Op dat mijn voeten nergens sneven,
Noch treden af van dijne wet.

+ Hebbende mijne treden in dijne wegen vast gesettet, op dat mijne voetsolen niet en wancken.

6

⁺ Ick roep dy aen, in mijn ellende:
Want du verhoorst my, God, altijt:
Daerom let nv op mijn gekrijt,
End d'oor tot mijne reden wende.

+ Ick roepe tot dy, om dat du my antwoirdest o God: neyge my dijn oore, hoor mijne reden.

[4]

7

⁺ Maeck dijn genade sonderbaer,
Laets' heerlijck schijnen, int behouwen
Der lien die op dy, Heer, vertrouwen,
Van dijner wederstrijders schaer.

+ Verthoon dijne goetgunsticheden wonderbaerlijck [te sijn] du die behoudest de gene die haer op dijne rechterhant verlaten, van dien die tegen de selue opstaen.

8

⁺ Wil my in dijn bewaernis nemen,
Gelijck den appel van een oog:
Wil my, mijn rotz end toevlucht hoog,
Met dyne vleugels ouerschemen.
***+++

+ Bewaer my, als het swert vanden oogenappel: berge my onder de schaduwe dijner vleugelen

[5]

9

⁺ Van tgodloos volck, beware my,
Die my geweldelijck bespringen

+ Van wegen der godloosen die my berooven [van wegen] mijner vyanden die my omringen, om my na tleven [te staen.]

[p. *]

 

Van vyanden die my omringen,

 

End sijn slechs wt, om moordery.

10

⁺ Het vet bedeckt hun mont end oogen:
Haer tong spreeckt hoog: men siets' omgaen,

+ Sy sijn gesloten in haer vet: met haeren monde spreken sy pruydsich.

11

⁺ End onse treden gade slaen,
Om ons ter eirden neer te boogen.

+ Nv hebben sy ons telcken voetstap omringet, sy richten haer gesichte om [ons] ter eirden neer te doen vallen.

[6]

12

⁺ So dat elck een, een leeuw gelijckt,
Die na den roof snackt met verlangen:
End tleewken, dat om aes te vangen,
In sijn hol roert end rontom kijckt.

+ [Elck een] gelijckt eenen leeuwe die des roofs gierich is, ende [is] als een leewken sittende in holen.

13

⁺ Stae op Heer, treed hem int gesichte,
Stoot hem om veir, verloss met cracht
Mijn siel, uyt sgoddeloosen macht:
Met dijn scherp sweert end streng gerichte.

+ HEERE stae op, trede hem voir, stoot hem om veir, loss mijne siele vanden godloosen, met dijnen sweirde.

[7]

14

⁺ Dijn hant van menschen my bewaer,
Van menschen dien hier in dit leven,
Des weirelts erfdeel is gegeven,
In alle weelde Iaer op Iaer:
Dien du den buyck hebst vol gestooten,
Van dijn goet end versteken schat,
Dies hun haer kindren eten sat,
End latens noch hun erfgenooten.

+ O HEERE, [verlosse my] met dijner handt, vande menschen, ia vande menschen die vander weirelt sijn, welcker erfdeel is in [dit] leuen, ende dien du haeren buyck met dijnen voirraet vervullest, so dat hare sonen worden versadiget, ende sy laeten haer ouerblijfsel, haeren ionge kinderen achter.

[8]

15

⁺ Maer ick sal sien, O God getrow
Dijn aensicht, mits mijn rechte saecke:
End sal my stracx als ick ontwake,
Versaden met dijns beeldts aenschow.

+ [Maer] ick sal dijn aengesicht in gerechtigheyt aenschouwen, ick sal versadiget worden met dijne afbeeldinge, als ick ontwaken sal.