Bloemlezing uit zijn werken

[p. 9]

Psalm 38. (Fragment).

Straf toch niet in ongenaden

Mijn misdaden,

Heer, maar heb met mij geduld,
Wil niet, zijnd' in toorn ontsteken,

Aan mij wreken,

Mijne zond' end zware schuld.

Want dijn pijlen afgeschoten,

Staan gesloten,

In mijns herten diepsten grond.
Dijn hand zwaar end ongenadig

Drukt mij stadig

Ende heeft mij heel doorwond.

In mijn vleesch en is te gader

Speer¹⁾ noch ader,

(mits²⁾ dijn gramschap) wel gezond.
End 't gebeent is mij geschonden

Om mijn zonden,

Met onruste t' aller stond.

Want mijn zonden en boosdaden

Die mij schaden,

Rijzen boven mijnen kop:
Ende doen mij nederzakken,

Als de pakken,

Die men niet kan beuren op.
---------
Ik verkrimp heel end verkromme

Ja val omme,

Zoo is mij het herte flauw,

1) spier;

2) van wege.

[p. 10]

 

Ende ga heel' dagen sluipen,

 

Ende kruipen,

 

Ziende zwert van zwaren rouw.

 

--------

 

Doch mijn wenschen, vreezen, duchten

 

Ende zuchten,

 

Stel ik, Heer, in dijnen schoot:

 

Dij en is mijn daaglijks zorgen

 

Niet verborgen:

 

Want du kennest mijnen nood.