Tempel en kruis

[p. 39]

XX

Donkerder werd nog de dag;
en die eens in den hellen lach
van de vrouw die den morgen doorzong
langs den blauwen oneindigen muur
slechts het blinken der vreugde zag
van de springfontein der natuur,
die zag nu in den oogopslag
van het parelend morgenuur
de schaduwen reeds van den nacht
die hem vinden zou onder den muur.
waar hij kreunend te sterven lag.