Verzamelde gedichten

XXII

Toen rees hij op en stond,
een geteekende, tegen den muur.
wat is een bestaan zonder duur,
een vlam die verduistert tot asch?
en die hel en hemel vergat
als het donkere gonzen begon
- de sirene der roode natuur -
die zag nu in het nachtelijk uur
de ontreddering van zijn bestaan
als een dalende maan zonder vuur.