Logo DBNL
Vijf versies van 'Vera' (1962)

Vijf versies van 'Vera'

(1962)–H. Marsman–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

34

aant.10Carl Heinrich Hauser lachte in den wind. Hij verheugde zich over den golfslag, hoe 11 vlak die ook was, over het blinkende middaglicht, over ruimte en zon. Sinds hij tien 12 dagen geleden in Havre van boord was gegaan, had Europa hem grondig verveeld: 13 het was een gemeubileerd kerkhof, een wassenbeeldenkabinet, maar het was prachtig. 14 Hauser verachtte die pracht en hij haatte Europa, maar misschien was die haat een 15 verwrongen genegenheid: hij zag Europa terug alsof het zijn grootmoeder was. Nu 16 lachte hij, neuriënd over het water, over die gekke kleine Oostzee, die het eerste stuk 17 van Europa was dat open en helder was, zonnig en ruim. Hij dacht aan Parijs (omdat 18 hij daar in dezelfde houding als hier op de reeling urenlang over een brugleuning hing 19 en gedachteloos in het verschiet had gestaard, dat blauwgrijs als de vlerk van een duif 20 was...): Parijs was een teer, een oneindig teer fluïdium, dat een verrukkelijk helder 21 bedwelmen gaf, een mousseerende schemering, vlottend en soepel als zijde en witte 22 wijn; - en Berlijn een kazerne (alleen daar kon een



illustratie

tekstkritische noten

aant.1film als Metropolis worden gemaakt, die hij er gezien had: een gladde, pompeuse 2 mechanisatie, waarover New York zelfs glimlachen zou; was het toevallig dat de 3 duitsche filmindustrie zich gevestigd had in Neu-babels-berg? ...) - maar: Berlijn was 4 een stad vol inventie, vol wilskracht en energie. Tien jaar was hij weggeweest, vrijwel 5 precies. Het was September 19... -

6De zon daalde snel. Tegen het westen broeide een onweer, de wind werd koeler, het 7 water bruin en loodgrauw. Hauser huiverde weg in zijn regenjas, maar de vage kou 8 deed hem goed: de nadering van een donkere regen, die hem denken deed aan het 9 zwarte, glimmende asfalt voor zijn bureau in Detroit. Hij miste het business-tempo, 10 de headlines en slogans, het zachte bodemloos dalen der liften, het accelereeren der 11 cars. Hij hield van Detroit; hij had er met de elastische vaart van een brandweerman 12 de sporten beklommen van liftboy tot ingenieur, hij hield van de forsche zakelijkheid, 13 van het duizelingwekkend stijgen en dalen der koersen, van het nerveuse koorddansers- 14 balancement tusschen celstraf en macht... Plotseling schoof een donkerbruin schip 15 tusschen hem en Detroit: dat moest het eiland Hiddensoe zijn; en terwijl hij zijn 16 schaarsche bagage bijeenzocht - geen ballast, geen memoires, vooral geen verleden - 17 overpeinsde hij vaag: waar zal mijn gesprek met dien Theo Walter toe leiden? -


Vorige Volgende