Dichtlievende uitspanningen
(1753)–Jan Jacob Mauricius–
Auteursrechtvrij
[pagina 24]
| |
Ten Meester der beide Regten.
WAt heil'ge koorgalm dreunt my onverwagt in de ooren?
Een dommelend geluid van Hemelsch maatgezang
Laat zig in 't midden van Minerva's Tempel hooren:
De kop're Kerkdeur barst en davert van 't gedrang.
Een vrolyk handgeklap (terwyl de groene palmen
Den vloer bedekken) breekt door 't dak der Koorkapel.
Het strandgebergte schynt dien klank weêrom te galmen.
Wel aan! begeeven wy ons na de orakelçel,
Op dat wy mede in zulk een vreugde deelen moogen.
Help, groote Apollo! ach! wat heerlyk Zonnelicht,
Wat Goddelyke straal bedwelmt myn sterflyke oogen?
Wat bovenaardsche glans verblindt myn zwak gezigt?
De wyze Themis, van een held're wolk omvangen,
Bekranst een Jongeling met lauw'ren 't jeugdig hoofd.
Zy doet hem 't staçykleed van haare hand ontfangen,
Terwyl zy hem in al zyn doen haar gunst beloofd.
| |
[pagina 25]
| |
Straks zien wy 't dak, en al de goude welfsels scheuren.
De lieve Hemelzang trekt oor en hart om hoog.
De koorzaal blyft vervuld met aangenaame geuren.
De wolken sluiten, en verdwynen uit ons oog.
't Vertrek der Godheid doet den aandagt weêr bedaaren.
De jonge Priester wordt begroet van ieder een.
Hoe past de lauwer op de kronkelende haaren!
Hoe plooit de tabberd om de welgemaakte le'en!
Bedrieg ik my? of is 't de waardste myner vrinden,
Die dus in 't Purper praalt? hy is 't, wy zien 't in 't end.
Goôn! kon de Hemelglans myn oogen zo verblinden,
Dat ik myn Lodewyk niet eerder heb gekend!
Dien zoon van Pallas en Apol', die twee paar jaaren
In Themis heil'gen dienst getrouw heeft doorgebragt,
En om een ryken oegst van wysheid te vergaâren,
Met onvermoeiden vlyt steeds slaafde dag en nagt,
Op 't spoor eens Vaders, die de harten trekt door de ooren,
Wanneer die Guldemond in Gysbrechts watermuur
De boetbazuin, gelyk een donderstem, laat hooren,
Of vred'orakels spelt, geraakt van Pinxtervuur.
Gy, die de vrugten nu verzamelt van dat ploegen,
Vergun my de eere, dat ik meê myn schorren toon
By al de galmen van 't Bataafsch Atheen' mag voegen.
Laat and're Dichters, meer begunstigd van de Goôn,
| |
[pagina 26]
| |
Een waardig tafereel van alle uw' deugden maalen,
Uw' lof beschryven met onsterffelyken inkt.
Myn ted're Zangster zal met wenschen afbetaalen.
Zy voelt wel, dat zy in zo wyden zee verdrinkt.
Leef lang, myn Pylades! bescherm den Wees en Weeuwen,
En als uw' assche reeds verstrooid is van de wind,
Dan leeve Uw' ed'le naam nog in de volgende eeuwen,
In 's naneefs dankbare gedagtenis bemind.
Vrouw Cypris kroone U 't hoofd met geur'ge myrteblaâren.
Zy paare U met een Maagd, verstandig, ryk, en schoon.
Dan veegt myn Zangster weêr den roest eens van haar snaaren,
En zingt Uw' gaaven op een aangenaamer toon.
1710. |
|