Dichtlievende uitspanningen
(1753)–Jan Jacob Mauricius–
Auteursrechtvrij
[pagina 54]
| |
Tot Meester der beide Regten.Perficere est animus, finemque imponere curis.
GY pronkt dan eind'lyk met de Meesterlyke kroon,
En Themis, die u steeds met moederlyke lonken
Haar' gunst beloofde, heeft haar' waardsten Voedsterzoon
Den langverdienden prys van zyne deugd geschonken.
Myn Zangster hadt u lang dien eeretrap voorspeld.
Die Themis, die gy door uw vlyt deedt zegepraalen,
Wiens dienst gy moedig in zyn luister hebt hersteld,
Moest eens dien arbeid op het heerelykst betaalen.
Wel aan! 't geheugt my nog, toen uw' geleerde tong,
Die tong, zo afgerecht op hooge Fenixdichten,
Myn' onverdienden lof in Roomsche vaerzen zong.
't Past my dan op myn' beurt in vriendschap niet te zwichten.
| |
[pagina 55]
| |
Neen, neen! hoewel 't geval ons van elkand'ren scheidt,
Geen tyd, geen afzyn kan die trouwe vriendschap krenken,
En 't lust my dagelyks met waare dankbaarheid
Aan 't zoet vermaak van uw Gezelschap nog te denken.
Waak op dan, Zangeres! gy zyt het zelf geweest,
Die mynen Vriend voorheen dien luister dorst belooven.
Gy zongt tot driemaal van zyn' weêrgaloozen Geest.
Wat kan uw' dichtlust voor de vierde reis verdooven?
Of kan zyn arbeid, zyn geleerdheid dan geen stof,
Noch geen sieraad genoeg aan uw' gezangen geeven?
Wel aan! des Vaders roem, en onverwelkbre lof,
Die lof, die eeuwig in des naneefs hart zal leeven,
Zo lang men achting draagt voor wysheid en verstand,
Verstrekke 't loofwerk van zo schoon een schilderyë.
Zyn Oom,Ga naar voetnoot* die staatzuil van het vrygevochte Land,
Die Attikus van zyn' vorplichte Burgeryë,
Vervull' zo heerelyk een harssentafereel
Met een bekoorelyk verschiet van ed'le daaden ......
Bedrieg ik my? of springt uw magteloos penseel
Te rug op 't melden van zo grootse dichtsieraaden?
Bedwelmt zo hoog een stof uw' nederigen geest?
't Is eevenwel vergeefsch uw' plicht te wederstreeven.
Gy moet ten minsten op dit heerelyke feest
Een' ongeveinsde blyk van uwen yver geeven.
| |
[pagina 56]
| |
Vaar voort, Fabricius, en laat het Graavenhof
't Geluk genieten van uw' zoete tong te hooren.
Dan ryst de pleitbank met het ryzen van uw' lof.
Uw Vader, die in u zyn' beeltnis ziet herbooren,
Verheuge zich in de eer van zyn' beroemde stam.
En zo myn wenschen en gezangen iets vermoogen,
Maak plaats voor 't gloeien van een' aangenaamer vlam.
Dan zullen moogelyk twee schoone Juffersoogen
My stof verschaffen om in lieffelyker taal
Uw' roem te zingen voor de vyfde en laatste maal.
1711. |
|