Dichtlievende uitspanningen

[p. 136]

Grafschrift, Op My zelven^*

HIer rust Mauricius het vroeg begrysde hoofd,

Van ziekten, zorgen, en Landsdiensten afgesloofd.

Zyn roozen stonden styf van doornen allerweegen,
En 't schyngeluk, dat hem zyn arbeid heeft verkreegen,

Verstrekte alleen om 't Niets van 's Waerelds hovaardy

En grootsheid hem te doen beschouwen van naby.

Wat schaadt hem nu de nyd en lastering van menschen!

GOD, die de oprechtheid van zyn' wegen heeft gekend,

Tot wien hy steeds zyn' hoope en zuchten heeft gewend,

Bekroont zyn' arbeid, en vervult nu al' zyn' wenschen.

Zyn' ziel, in 't Hemelsch licht, beschouwt nu van om hoog

Zyn' bittre haaters met een medelydend oog.

1748.

* Toen ik in 1742. naar Suriname ging, was 't met voorneemen om myn' dagen daar te eindigen, waar toe ik al' myn' zaaken geschikt, en zelfs myn' begraafplaats geordineerd heb. In den jaare 1748. by de eerste Stormbui van vervolgingen was myn' gezond. heid in gevaar. Ook was 't oogmerk myner Vyanden, my in 't gras te trappen, eer ik my kon verdedigen. Zie myn brief van 1 Aug. 1748., aan haar Hoog Mogende, voor aan in 't Tweede Deel van 't Recueil.