Dichtlievende uitspanningen
(1753)–Jan Jacob Mauricius–
Auteursrechtvrij
[pagina 166]
| |
By myn' annkomst.
HOog-Edele van Haaren,
Bekroond met lauwerblaâren,
't Zy Gy (als Demostheen
In 't oude Griekse Atheen)
Met kragt van taal en reden
De harten weet te kneeden,
Het zy Gy Flakkus lier
In zangen, vol van vier,
En kunstig saamgeweeven,
In Neêrland doet herleeven,
't Zy Gy op Vondels toon
Steekt Maro na de kroon,
En Friso's heldendaaden
Met zyde en goude draaden
| |
[pagina 167]
| |
Borduurt in Uw gedicht.
Myn Zangster acht haar' pligt
By de aankomst U te groeten.
Hoe Nyd en Haat mag wroeten,
Zy vleit zich met Uw' gunst,
Mecenas van de kunst.
Ik veeg na zo veel' jaaren
Den roest weêr van myn' snaaren,
En gryp met stramme hand
De luit weêr van den wand.
Ik heb myn' tyd versleeten
By slimmer, dan de Geeten.
Sprong daar de Hengstebron,
Zy droogde van de Zon.
Men zou de Zanggodinnen
Katoen daar leeren spinnen,
En zo 't gevleugeld paard
Daar neêrstreek in zyn' vaart,
Men zou hem, onbeslaagen,
In suikermolens jaagen.
Nu adem ik weêr lucht,
En wil met nieuwe vlugt
| |
[pagina 168]
| |
Langs toebegroeide trappen
Den Helikon opstappen,
En moê van 't aards gewoel,
Geklonken uit myn' stoel,
Myn' treurige oogenblikken
Met Poëzy verkwikken.
Des grooten Welhems lof
Geeft me onuitputbre stof.
Kon ik de stem maar heffen
Om nu dien toon te treffen
Van Haaren, reik me Uw' hand,
En help my op den trant.
1751. |
|