Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

[p. 54]

[Over al soo kan men speuren]

Niet al te goet, niet al te quaet,
Siet eerst wie datter voor u staet.

OVer al soo kan men speuren
Datter valsche streken beuren,
Van de Vryers die in schijn
Voor een tijt als Minnaers zijn,
O zy wetent soo te passen,
Om een Maget te verrassen,
Als het Meysjen is bepraet
Dan ist dat men henen gaet.
Dan so soeckt men blauwe bloemen,
Dan soo gaet men dit noch roemen,
Dat de trou alleenigh hanght
Aen de Vrijer, aen de quant.
Dit zijn loose Vrijers netten,
Vrijsters hier op staet te letten,
Siet oock dat ghy niemant went,
Voor dat ghy de Vryer kent,
't Is een goet het kan soo smeken,
't Weet van alle loose treken,
Vleijen, klagen, dat 's haer lust,
Ja zy leven ongerust,
Waer een Maget is te vangen
Daer na tracht men met verlangen.
O dat is een suycker soet,
Als men maer de lust voldoet.
Wel op Vrijsters, wilt hier leeren
Sulcke gasten af te keeren,
Baent geen wegh, noch maeckt geen spoor,
Geeft geen Vryer stracks gehoor.