Het soet dat komt het suer te baet;
Dit is de vreucht van d' Echte-Staet.
GEen soeter melody en wert op d' aerd' gevonden,
Geen vast noch enger bandt en isser oyt gebonden,
Geen Water ende Wijn en is noyt soo gemeen,
Gemenght en t'saem gevoeght, gesmolten onder een:
Dat als twee herten zijn te samen vast gestrengelt,
Gevlochten onder een, met Liefde door-gemengelt,
Dat baert een wonder vreught, dat is een hooge stof,
Dat is in dese graed gelijck het Edens-Hof,
Daer in dat Adam was gestelt met sijn Beminde,
Waer in hy was vernoeght en alles konde vinden:
Dat schoone Paradijs 't welck nu soo is vergaen,
Dat nauw een mensche weet waert dat het heeft gestaen.
Soo yet van 't overblijf op aerden is te vinden,
Ick schrijf het heden tot twee Lieven eens gesinde,
Het schuylt na dat my dunckt noch in den Echten-staet,
Geen vreught en klimt soo hoogh die dees te boven gaet.
Het Huw'lijck is het Hof, het cierlijck Hof van Eden,
Daer Man en Vrouw te saem haer leven in besteden.
Een vreedsaem Huysgesin dat heeft een hooge prijs,
't Besluyt sich in hem selfs een aerdtsche Paradijs.
Wie dat den Echten-staet soeckt waerdigh te beleven,
Die sal hy na sijn wens, een vol vernoegen geven,
Die eet een soete vrucht, soo langh als hy vermijt
Den schadelijcken Boom van boose haet en nijt:
Soo langh als hy 't verderf, de tweedracht weet te schouwen,
Soo sal geen Echte Trouw hem nu of dan berouwen,
Soo sal geen Huys-verdriet u drucken op het hert,
Gelijck het menigh mensch tot in de Ziele smert,
Soo sal geen droevigh leet, geen twist u oyt bespringen,
Geen laster noch geen smaet, of and're duysent dingen,
Geen onrust in 't gemoedt, geen hartseer noch geen pijn,
Maer 't leven dat ghy leeft dat sal met vreughden zijn.
U sal geen tegenspoet verdrucken noch benouwen,
Geluckigh is den mensch die soo op aerd' mach trouwen.
|
|
Auteursrechtvrij