Vermakelijcke bruylofts-kroon, doorvlochten met verscheyden leersame gedichten

Proverb. 19.11.

Een verstandigh man achterhoudt den toorn, ende het is hem eerlijck dat hy de misdaet voorby gaet. Het is de Kroone van het Huwelijck, dat de Man sijn Vrouwe, ende de Vrouwe haren Man met lijtsaemheyt kan verdragen: want door lijtsaemheyt kan men een gewenst eynde bekomen.

[p. 151]

Geduldigheyt in tegenspoet,
Dat maeckt het lijden licht en soet.

WIe dat tweedracht kan vermijden,
Naer het lijden komt verblijden,
Wie geduldigh wesen kan
Dat is vry een rustigh man,
Die de harde strenge vlagen,
Hier geduldigh kan verdragen,
Die met lijtsaemheyt verwacht,
Uytkomst van zijn droeve klacht:
Sulcke dat zijn stercke lieden,
Waer men dit oock siet geschieden,
Van de Man of van de Vrouw,
Dat is zegen in de trouw.
Is de Man van losse sinnen,
Sulck een Vrouw kan 't al verwinnen,
Soo sy maer geduldigh lijt,
Al de leet en al de spijt
Sal ten lesten heel verdwijnen,
Vrede sal in plaets verschijnen;
Want gedult en lijtsaemheyt
Na een beter stant verbeyt.
't Rat kan haestigh omme-keeren,
Dat het gaet naer u begeeren,
Na veel smert en droeve pijn,
Komt wel eens een Sonne-schijn,
Als men dickwils siet gebeuren,
Blijdschap volghter naer het treuren.
Daerom houdt vry goeden moedt,
Hebt gedult in tegenspoet.