De geest van Jan Tamboer

Van Pontius en Pilatus.

In de vermaerde Universiteyt van Leyden, was een Professeur in de Keyserlicke Rechten, een seker Pijnacker, een man van een vrolick humeur, ende minnelicken omme-gangh; Het gheviel dat sekere Boerinne van een Dorp daer ontrent, wiens man kranck was, quam in de Stad om haer mans water eens te laten besien. Doch gheen kennis hebbende, vraeghde sy een Student, die sy ontmoetede, waer een Medecijn woonde, Dese gaf zijnde geslepen als een naeld, en wijst haer het huys van Pijnacker, en seydt, vraeght aldaer of mijn Heer Pilatus by huys zy. Sy vraeghde sulck, het Meysje die haer opende, verstondt niet anders dan of zy nae Pijnacker vraeghde. Pijnacker dan geroepen zijnde, ende meynende een consultatie te

[p. 180]

sullen geven, begint onse Boerin aldus: Och mijn Heer Pilatus! mijn Man is seer kranck, ick bidt u mijn Heer Pilatus hem te helpen, ofte van sijn pijne wat te verlichten: Pijnacker stondt verwondert, sich hoorende voor Pilatus uyt schelden, en wist niet wat te dencken; Echter, hy vraeght onse Boerin of sy haers Geloofs Articulen konde, ende geboodse haer over luydt op te seggen, als sy ghekomen was tot de woorden, die gheleden heeft onder Pontio Pilato, Al goet, seyden hy; nu om dees Articulen te verstaen, weet dat u Man is lijdende, dan moet hy eerst by Pontius zijn, eer by Pilatis te komen: Want siet, Pontius is voor Pilatus. Och! mijn Heer, seyde sy, waer vind ick die Pontius? Nu was in de selve Stadt een ander gheheeten Bontius, zijnde Professeur in de Medecijne, wiens name door sijne geleertheydt ghenoegh de Weereldt bekent is. Pijnacker laet de Boerinne nae Bontius geleyden; als sy by hem quam, was het beginsel van haer aenspraeck: Goeden dagh mijn Heer Pontius ick ben van mijn Heer Pilatus hier ghesonden, eer sy voleyndighen konde, Wat Pontius, wat Pilatus? wat duyvels? seyde hy al vloeckende. Och! valt sy weder in. Hoe zijdge soo verstoort mijn Heer Pontius, mijn Heer Pilatus en heeft my soo qualick niet gheantwoordt: dan hy een korsel Man zijnde, vloekcte ende keef dies te selder. Eyndelick vraeghde hy haer, wie

[p. 181]

haer ghesonden hadde, ende als sy Pilatum noemde, vraeghde hy haer met een bats, waer woont die Pilatum? en is uyt de aenwijsinghe, niet twijffelende of Pijnacker sulcks hadde beschickt, vlieght schielijck nae des selfs wooninge, stuyft wacker op. Dan Pijnacker, als hy genoegh gekeven hadde, seyde met een statig backhuys: Ghy hebt, Domine Collega, gheen oorsaek u t'ontstellen, wy staen beyde in 't credo, 'twelk ons anders wel feilt: nu waren sy alle beyde diep in schulden, en het credo vry slecht.