De bloeiende tuin

Gedichten voor klein en groot

De huisschilder.

Dien gevel met zijn vuil gezicht,
zet gij zoo schoon in 't wit,
o gij die op uw stelling zit
in 't blikkerend zonnelicht.
Gij, schilder, brengt de medicijn
aan huizen, ziek en zwart;
't is olie en 't is terpentijn,
o schilder naar mijn hart!

Een feestelijk uitzicht krijgt de straat;
wat schijnt ons huis nu blij!
't Is als een juffrouw in de zij,
die stralend trouwen gaat.
Toe, schilder, strijk nog maar een laag
op 'tgeen ik gistren zag;
en krijgt ge niet gedaan vandaag,
daar 's morgen nog een dag!

[p. 102]

 

Sa, schilder, laat uw verfpot staan

 

en trek uw kiel maar uit;

 

het liedje dat ge al vervend fluit,

 

mag stillekens rusten gaan.

 

't Mag rusten bij uw ladder, man,

 

bij borstel en bij kwast;

 

want als men tijdig rusten kan,

 

dan is het werk geen last.