Der rupsen begin, voedzel en wonderbaare verandering. Tweede deel

XIV. Geele Steenklaver, ofte Meliloten. Melilotus lutea.

DEze onderste groote Rupsen geneeren zich op dit gewas, haare koleur is bleek groen met bruine plekken zierlyk geteekent, ze hebben voor zes klaauwtjes, in de midden acht, en achter noch twee voeten, en op ider lit des onderlyfs een bloed rood plekje, ze zyn zeer gestoort als men ze aanraakt, in 't laatst van May maken ze een wit gespin en veranderen in een ligt peerse Pop, in 't midden van Juni komt daar een schoon Uiltje uit, zynde de kop, 't lyf, de pooten, de hoorntjes en bovenste vlerken graauw, met zwarte en

[p. 9]

witte stipjes en streepjes gefigureert, en de achterste vlerken schoon vermelion root, gelyk op een blad zittende vertoont wert.

Zulk een grasgroene Rups, gelyk boven verbeeld is, heb ik in Juli op een weide gevonden, en met klaver gevoed, tot in 't laatst des voorschreeven maands, wanneer ze veranderde in een violet Popje: des volgenden jaars in Mai kwam daar een ligt bruin donker gestreept Uiltje uit, 't welk wel niet hoog, doch heel gaauw van vlugt was.

[p. *14]

XIV