De stille tuin

[p. 14]

Credo.

God, ik geloof in U, den schepper aller dingen,
Die uit het niets èn aarde èn hemels kringen
Geroepen hebt, en wat bestaat vervult
En als een Vader onderhoudt en duldt.
Gij hebt den mensch geschapen naar Uw beeld.
Hij werd vrijwillig slaaf, die U besteelt,
En om een enkle vrucht van al Uw eedle gaven
En van U afstand deed, en zich verslaven
Voor eeuwig ging, indien Gij niet Uw Zoon,
Uw Eengeboornen, uit Uw eeuwgen troon
Liet nederdalen om bij ons te wonen.
O smaad! Gods Zoon huist onder slavenzonen
Als slaaf, en wordt voor slavenloon verkocht.
Hij was met arbeid en met smart verzocht,
Die velen weldeed, weinig heul mocht vinden,
Tot Hij vermoord werd door de haatverblinden.
Maar aan het hout riep Hij uit dood en pijn
Dat het volbracht is, wat 't behoud zal zijn
Van alle ellendigen en goddeloozen,
Die 't kwaad verfoeiend, Hem als redder kozen,
Den heerlijken Beheerscher van den dood,
Den Opgestanen, die der wereld nood
Ten hemelvarend niet vergeet, maar spreken
Zal voor Gods troon om werelds nood te breken,
Zijn haters in discipelen herschiep
En ook ons in den kring der jongeren riep.

'k Geloof, dat Gij Uw Heilgen Geest gegeven
Hebt aan Uw Zoon, Die in een ieders leven

[p. 15]

 

Dat Hem behoort, den stillen Trooster zendt,

 

Die in hem spreekt en bidt en zucht; hem wendt

 

Met 't aangezicht naar U, en zoo regeeren

 

Wil, dat hij zich verheugd van 't aardsche keeren

 

Kan, en oprecht der zonden vijand zijn,

 

En heilig voor Uw vlekkeloos aanschijn

 

Zal staan, wanneer ten allerjongsten dage

 

Gij dood en duivel en der zonden plagen

 

Verdelgen zult, en 't eeuwig leven geeft

 

Aan hem, die hier voor 't eeuwig leven leeft.

 

Lof, Vader, Zoon, en Heilge Geest gegeven

 

Zij U, Drieëenig God, door alle leven

 

En wat nog leven zal, en leefde, samen,

 

Tot in der eeuwen eeuwigheden; amen!