Den Aenghenaemen rooselaer geplant in den hof van den heylighen vader Dominicus
(1707)–Catharina van der Meulen–
Auteursrechtvrij
[pagina 5]
| |
Op de voorgaende stem.'t WEede Kransken ick begin
Van vijf purper roode Roosen,
Die seer schoon voor u staen bloosen,
ô Maria! die ick min:
't Is het droevigh bitter Lijden
Van u uytverkoren vrucht,
Daer ghy nu in hebt verblijden
En de eeuwighe ghenucht.
| |
Het eerste droef Misterie. De benautheyt Christi in't hofken.d'Eerste Roose sien ick hier
Met een groote vlam ontsteken,
Die water en bloet doet leken
Door het hittigh minne-vier,
| |
[pagina 6]
| |
Over al de teere leden
Van den Heer, uyt liefde groot,
En hy spreeckt vol bitterheden:
Mijn ziel is droef tot'er doodt.
| |
Het tweede droef Misterie. De geesselinge Christi.Siet de tweede Roos hier van,
Wie sal die konnen door-gronden,
Godt aen een Colom ghebonden?
Ach! Wat herte is't dat kan
Sijnen Heere sien gheslaeghen,
Soo ghegeesselt, soo doorwont?
Welck niet en sal verdraeghen,
Iet voor sijne eyghen sond'.
| |
Het derde droef Misterie. De Crooninge Christi.Komt de derde Roos seer fel
Sien op Jesus hooft vertoonen:
| |
[pagina 7]
| |
't Is een scherpe doorne Croone,
Die doorsteken vleesch en vel.
Uyt twee-en-seventigh wonden
Drupt sijn heyligh dierbaer Bloet,
Om te suyveren de sonden
Van ons hooveerdigh ghemoet.
| |
Het vierde droef Misterie. De Cruys-draginghe Christi.Ach hoe wort nu mijne Ziel
Door dees vierde Roos verslaeghen!
Dat den Heer sijn Cruys moet draeghen
Als een moordenaer en fiel,
Die seer dickwils vast daer meden:
Want het zijn ons sonden swaer,
Waer mé dat hy is ghetreden
Naer den Bergh van Calvaer.
| |
Het vijfde droef Misterie. De Cruysinge ende doot Christi.Op de vijfde Roose sal
Ick nu oock gaen mediteren,
| |
[pagina 8]
| |
'k Hoor de Joden blasphemeren
Noch uyt nijt den Heer van al,
Die sy aen het Cruys hier hanghen,
Daer hy heeft voor onse boet
De vijf Wondekens ontfanghen,
Schenckende sijn leste Bloedt.
Dit droef Kransken ons verbint,
Om de vrucht daer van te plucken,
En in onse Ziel te drucken
't Bitter Lijden van u Kint,
Dat wy, Moeder, u op-draeghen,
Want ghy hier oock in u hert
Hebt het heyligh Cruys ghedraeghen,
En ghevoelt al sijn smert.
FINIS. |
|