Den Aenghenaemen rooselaer geplant in den hof van den heylighen vader Dominicus
(1707)–Catharina van der Meulen–
AuteursrechtvrijStemme: Is liefde soet lijden. (oft) Carissima mea.O Soete vereeningh van Godt met den mensch!
Wanneer hy besitten magh 't herte naer wensch,
En geen creaturen daer blijven meer in,
Die komen beletten de suyvere min
| |
[pagina 33]
| |
Van dese omhelsingh, en innighe rust,
Waer in den beminde vint sijne wellust.
Veel aengenaem geuren sy geven ons hier,
Die haer booghen onder Heer Jesus bestier,
Ghelijck een Leli' diep-staende gheplant
In leeghe valeyen, en zyn triumphant
Oock tusschen de doornen van lijdende smert,
Daer schoone victori' bekomen mé wert.
Den gheest, die verheven door liefden aensiet
De hemelsche Sonne, acht d'aerde dan niet,
Noyt schepsels versaeden een vierigh ghemoet,
Welck van de Fonteyne moet worden ghevoet
Des levende waters, dat springen weer sal
In 't Goddelijck herte uyt 't treurende dal.
O weerdighe gaven! heet blaeckende vuer,
Waer in Jubiléeren sal oock de natuer;
Siet d'olie vloeyen der gratie nu
Om mede te salven, Bruyt Christi, hier u
| |
[pagina 34]
| |
Als een Koninginne deelachtigh van 't rijck,
En dat gy sout wesen daer aen hem ghelijck.
Maer minnende zielen 't beletsel toch schout;
Want Godt sijn ghenaeden seer dickwils ophout
Om kleyne ghebreken, jae een ydel woort,
Soo ons is bewesen, den vreden verstoort,
Ghy sult niet verwerven vervolgens dees leer
't Ghenoeghen der sinnen, en troost van den Heer.
EYNDE. |
|