Den Aenghenaemen rooselaer geplant in den hof van den heylighen vader Dominicus
(1707)–Catharina van der Meulen–
AuteursrechtvrijStemme: Helas! je suis abondonné.
Bruydegom.
BEminde Bruyt komt in den Hof,
Komt, komt, in u soo heb ick mijn behaeghen.
Bruyt.
ô Heere! wilt ghy my naer-iaeghen,
Die niet en ben dan aerden ende stof?
Bruydegom.
Ick heb u ziele soo vereelt,
En die gheschaepen naer mijn eygen beelt,
| |
[pagina 71]
| |
Om daer door liefden altijt in te ruste;
Gheeft my u hert,
Waer in dat mijn welluste
Hier ghevonden wert.
Bruydt.
Ach wat een aenghenaem gheluyt!
Wat soete stem klinckt nu in mijne ooren?
ô Jesu! als ick u aenhooren,
Die my begeert te nemen voor u Bruyt.
Is mijne ziele u soo waert?
Bruydegom.
Daerom ben ick ghecomen op de aert,
En heb voor u gheleden druck en smerte
Uyt liefden reen,
Om alsoo met u herte
Hier te worden een.
Bruydt.
Wegh, wegh dan alle 's werelts vreught,
| |
[pagina 72]
| |
Adieu wellusten, adieu ydelheden,
Ick wil nu gaen alleen besteden
Aen u, ô Bruydegom! mijn teere jeught.
Door straelt my met u liefde soet,
Dat ick daer door altijt met mijn gemoet
Op de ghenaeden van u hier magh bouwen
Den vasten gront,
En comen met betrouwen
Tot u t'allen stont.
Bruydegom.
Ick sal u gheven eene wet,
Waer in de rust des herten is te vinden,
Aenveert den Reghel, mijn beminden,
Hier van Dominicus eerst in-gheset,
Ghy vint u stelle voor een exemplaer,
Sy droegh de doorne Croon en mijn vijf Wonden
Met groote smert,
| |
[pagina 73]
| |
En in haer is ghevonden
Oock mijn eyghen hert.
Bruydt.
O mijnen Godt! uyt liefde puer
Sal ick nu desen Reghel observeren,
Naer uwen wil, ende begeren
Tot dat ghy hebt gestelt mijn leste uer.
Bruydegom.
Soo wort u naermaels toe-gheseyt,
Mijn Bruyt, de Croone der rechtveerdigheyt.
Strijt hier dan vromelijck om de victori'
Wild' eeuwelijck
Ghekroont zijn in de glori'
Van mijns Vader Rijck.
FINIS. |
|