|
| |
| |
| |
Het tvveede deel van 't eensaem tortel duyfken in-houdende liedekens voor eenighe Feest-daghen.
| |
| |
Liedeken, Voor den Feest-dagh van de bekeeringe des Apostel Paulus.
Stemme: O Antwerpen! u triumphe.
VVAnneer Paulus heel ontsteken,
Naer Damascus was ghereyst,
Om hem voor de VVet te vreken,
En consent daer toe gheeyst,
Vanghen, het sy Man, oft Vrouw,
Die aen-riepen doen den Christelijcken naem,
Naeder by de Stadt aen-quam,
Sach-men daer een Hemels licht,
Dat verblinden sijn ghesicht,
En hy hoorden, hoorden, hoorden eene stem:
| |
| |
VVelck seer ontstelden hem,
En soo hy wiert ter aerden geslaeghen,
Begonst heel minnelijck Godt te vraeghen:
VVie zijdy, die my hier komt naer jaeghen? Bis.
Sprack den Heere, die aen u,
In dees claerheydt is verschenen,
En hy gaet vervolghen nu,
VVeet dat u sal wesen hert,
VVant het doet een groote smert,
Teghen 't steeck-ijser te stooten sijnen voet,
Maer soo hy vreesde seer,
VVat ghy wilt, dat ick doen moet?
Siet mijn herte is bereyt;
VVaer op Jesus heeft gheseyt:
| |
| |
Ghy sult vinden, vinden, vinden in de Stadt
Desen kostelijcken schadt.
VVaer door dat Paulus sonder verbeyden
Ras van het quaet voornemen af-scheyden,
En liet hem naer Damascum toe-leyden. Bis.
Doen sprack Christus onsen Heeren:
Saulus mijnen dienaer leeren.
Maer soo hy dit heeft verstaen,
Is een Bloedt-gierigh Tyran,
Die uyt-roeyen wilt uwen Heylighen Naem,
VVant hy als vlam, en vier,
Over den wech tot ons quam.
Ananias vreest toch niet,
| |
| |
Sprack den Heer, doet mijn ghebiet,
Ick sal thoonen, thoonen, thoonen u, hoe dat
Die my voor Koninghen sal belijden,
Met d'Israëliten sonder vermijden,
En sijn de Heydenen tot verblijden. Bis.
Daer naer des Heeren gebodt,
En sagh Paulus op-ghenomen,
Die verslonden was in Godt
Hy en adt, noch hy en dronck
In dry daeghen, maer ontsonck
Door het op-legghen van Ananias hant
En verlichten sijn verstant,
| |
| |
VVanneer hy met d'ooghen sach,
VVederom den claeren dagh,
En de liefde, liefde, liefde tot den Heer,
Die blaeckten in sijn hert,
Hem ontstack meer, ende meer,
VVaer mede dy doen wierde om-vanghen,
En heeft van Ananias ontfangen,
Het Heyligh Doopsel met groot verlanghen. Bis,
Als nu Paulus had' ghesoghen,
't Sogh van Jesus liefde soet,
Quam hy in de Synagoghen,
Met een volstandigh ghemoet,
Preken sou in 't openbaer:
Hoe dat Christus was den levenden Godts Soon,
Die van haer vreet ghespuys
Ghenaghelt is aen 't Cruys,
| |
| |
Daelende uyt sijnen throon;
Voor de oude heeft gheset,
Maer de Ioden, Ioden, Ioden sochten hem
Van stonden aen ter doodt,
En heeft die al te saemen bestreden
Door sijne leeringh, ende ghebeden,
Soo datter vele Christum beleden. Bis.
FINIS.
|
|
Auteursrechtvrij