Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken(1694)–Catharina van der Meulen– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 147] [p. 147] Liedeken, hoe eene Godt-minnende Siele soeckt te rusten in de open zyde van haeren Salich-maecker. Stemme: Chere Cato. (ofte) Mon coeur soupire. O Soeten Jesu! als ick sien voor my Door-steken u gebenedijde zy, Soo wensch ick voor dit Heyligh dierbaer Bloet Aen u te geven eenen traenen-vloet. Ick sal daer als een duyfken vliegen in, En trachten naer u Goddelijcke min, Want dese Bloedige Steen-rotse is, Waer dat den Sondaer krijght vergiffenis. Dan sal my geene tribulati' meer, Noch doodt, noch leven van u scheyden, Heer, Des wereldts droefheydt, lijden, ende smert Versoet de diepe wonde van u hert. Als Catharina die eens open sagh, En suygende daer aen verslonden lach, [pagina 148] [p. 148] Vernoeght op d'aerde haer geen ander spijs, Maer scheen te sijn in 't Hemels Paradijs. Hier me was Rosa oock van Godt getoeft, Als sy het levend' water heeft geproeft Uyt dees fonteyne, wanneer haer gemoet Ghetogen wiert tot d'on-geschaepen goet. Daer in heeft Elziarius gewont, Gelijck hy aen Delphina heeft gethoont, Naer sijn vertreck, soo sy hem soecken wou, In Christus wonden altijdt vinden sou. Geluckigh, die hier binnen is geraeckt, En d'overvloedige wellusten smaeckt Van dese grondeloose zee, waer in Noyt eynde wordt gevonden, noch begin. FINIS. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij