Het eensaem tortel-duyfken rustende op den aenghenaemen rooselaer gheplant in't hemels lust-hofken

[p. 189]

Lof-dicht ter eeren van de Alder-heylighste Dryvuldigheydt.

WAnneer den Rooselaer geplant stont vol wellusten
In 't Hemels Hofken, quam het Tortel-Duyfken rusten

Op d'aerdigh Blom-gewas, en moest hier wesen by,

Want een volmaeckt getal, seyt Salomon, is dry.

Dan dit was d'oogh-wit niet, daer ick wiert toe-ghedreven,
Maer om u Heylige Dryvuldigheydt te geven

Den principaelen lof, waer door ons rijm-gedicht

Tot 't derde exemplaer gecomen is in 't licht.

[p. 190]

 

't Sijn uwe gaeven, die gy lieffelijck doet vloeyen,

 

Hier in des Menschen geest, en het verstant besproeyen,

 

Als daer wordt in-gestort soo menigh soet gedacht,

 

Waerom ick ben verplicht aen u 't sy dach, oft nacht.

 

O Vader! ende Soon! O Heyligh Geest gepresen!

 

Die met de Godtheydt woont Dryvuldigh in een wesen,

 

Ach! oft dat waer gekeert gestaedigh mijn gemoet

 

Tot dit Misterieus, en on-ghescaepen goet!

 

Om soo dit ijdelheydt der sinnen te bewinghen,

 

En u Bermhertigheydt met David hier te singhen,

 

Ghelijck oock d'Engelen, die roepen voor den Throon,

 

Heylich! heylich! heylich! als Musicaelen schoon:

 

Maer gy sijt, die het vier van binnen moet ontsteken,

 

De liefde is 't alleen, die dit komt uyt te spreken,

 

Doet blaecken dan mijn Siel door uwe suyver min,

 

Op dat van 't gein ick doen ghy d'eynt sijn en 't begin.

 

Eynde isser van alle dingen, maer van de Liefde Godts en is gheen

EYNDE.