Kriekende Kriekske

[p. 10]

Doodeenvoudig.

‘Een goeje vrouw, 'n gelukkig lot.’

Zoo'n spreuk kan 'k nie verdraogen:

Een ‘zegen’ nuum ik haor, dien God

Graog schenkt aon wie 'r um vraogen.

‘Die wil ik, Heer! toe gêf mien die!’

Zóó heb ik nooit gebejen;

Maor wel: ‘Heer, kiezen duu ik nie;

Kies Gij, en 'k bin tevrejen!’

Zoo bad ik thuus en ien de kark,

Afwachtende Zien zegen.

't Goeng doodeenvoudig ien z'n wark

Hoe ikke 'm heb gekregen.

Ons derp bezat 'en half dozien

Die mien wel zouën lieken;

Ze waoren braof en hups en fien,

Daaronder was ook Mieken.

Op Pienksterdag loop 'k haor veurbij:

We doen niks meer as groeten;

Maor ik kiek um, zoo duut ook zij.

Dâ was ons erste ontmoeten.

'k Ontmoet haor weer dien eigen dag:

We groeten van 's gelieken;

Maar ielk van ons schiet ien den lach

En durft niet um te kieken.

[p. 11]

 

'k Ontmoet dienzelfden dag haor weer:

 

We groeten - lachen - kleuren.

 

Ik dacht: dat is de darde keer,

 

Nou mot 'et maor gebeuren!

 

 

 

Gebeurd is 't al 'en heelen tied

 

Dâ 'k Mieken heb gekregen;

 

En siends gevuul ik nog gen spiet,

 

Maor dank God veur Zien zegen.