Kriekende Kriekske

[p. 28]

De slimme meister.

Dâ Meister kienders kan bekwaomen

Ien 't A-B-C,

Geleerder is dan we alle saomen -

Ik zeg nie: nee!

Maor dat ie ielk van onze boeren

Te slim af is,

Niet ielk hum ien de kaort' kan loeren -

Dâ hedde mis!

Ik zal 't oe deur 'n geval bewiezen,

Gebeurd ien 't kort;

Ge meugt 'r um lachen naor verkiezen,

Maor zeg 't nie vort!

Went wat ik weet, is ien vertrouwen

Aon mien gezeid,

En niemand weet 'et as zien vrouw - en

Pastoor zien meid.

De Meister dan was aon 't verklaoren

Van...'t spelt met A,

Waorheer de landverhuuzers vaoren...

America!

Dâ land, waor niks as negers wônden,

Zoo as ie zei,

Had zeekre Clumbus uutgevonden.

Met 'n kiepenei.

‘Dâ kunstje (zei ie) leer 'k oe, kienders,

Ien ielk geval.

Ik maok oe mergen wereldvienders

Veur niemendal;

[p. 29]

 

Maor ielk mot thuus 'en eitje vraogen

 

Heel vers en gaof,

 

't Veurzichtig mee naor school toe draogen,

 

Dan binde braof!’

 

 

 

De kienders brochten met verbaozen

 

Die bodschap mee.

 

Ielk kreeg één ei - 't was tegen Paosen -

 

En enklen twee. -

 

De Meister butste en deed één eitje

 

Toen rechtop staon.

 

En daormee was 'et aorigheidje

 

Ook afgedaon.

 

 

 

Hie liet zien vrouw al de andre pakken.

 

Hoe slim, nie waor!

 

‘Ge mot m' al vast 'en struufke bakken!’

 

Verzocht ie haor.

 

Jaowel, hie zou er niet aon ruuken,

 

Went - 't is wel kras! -

 

Ze kos gen enkel ei gebruuken,

 

Zoo vuul as 't was.