Kriekende Kriekske

[p. 50]

Verdwaold.

De school is uut - de kienders stuuven

Naor buuten ien 'en wilde vlucht:

Hoerao! de witte vlukskes vliegen

As vlienders deur de grieze lucht.

Het joelt en lacht, went mennigeentje

Wordt ien de frisse sneuw gekuuld:

Het schrauwt en gilt - de ballen snorren

En raoken dâ je 't daonig vuult.

Daor zetten 't allen op 'en loopje...

Eén aorig jong behouwt 'et veld:

't Is Kaorel van den burgemeister,

Ien 't sneuwbal-gooien ook 'en held.

Hie lachte ze uut - goeng heel allennig

Naor huus - en sloeg 'en dwaolweg ien;

Hie zocht den toren en den meulen,

Maor 't sneuwde dat ie niks kos zien.

De sneuwbui woei hum vinnig tegen;

Het jungske wier zoo muui, zoo koud,

En bibbrend wou ie wel 'en bietje

Gaon rusten achter 't kreupelhout.

Een bietje?...Jao, 't zou langer duren,

Went, deur de kou ien slaop gesust,

Droomde ie veur 't lest van vaoder, moeder,

En goeng zóó zacht ien de euwge rust.