Kriekende Kriekske

(1894)–Bernhard van Meurs– rechtenstatus



[pagina 64]
Van 'en boomke da andere blaojer wunste. Er stoeng is 'en boomke allinnig ien 't woud, Wiens blaojer bij de andren niet staolden; Jao, 't waoren - sekuur op de keper beschouwd - Gen blaojer, maor steekrige naolden. Het boomke was praolziek en vol sjaloesie, En had ien zien naolden maor niks gen sjenie. ‘De boomen, die 'k hier ien de rondte zie staon, Zin geblaojerd en maoken veul staosie; Ze tellen mien niks, jao ze zien mien niet aon! Dâ kumt deur mien naore kleedaozie. Ik wunste mien eigen - misschien is 't wâ boud - Ook blaojer, maor blaojer van allemaol goud!’ Toen viel 'et ien slaop en 'et sliep heel den nacht. 't Wier wakker en zag zich - o wonder! - Met echt gouwe blaojer - jong, jong wat 'en pracht! - Behangen van boven tot onder. En 't boomke zei: ‘Gasjes, nou slao ik 'en swiet, Went goud draogt gen enkele boom, zoo je ziet!’ Maor kiek, wâ gebeurt? Schiemeraovend viel in; Een Jood kwiem er aon op zien sloffen, Met 'n zak op zien rug, met 'en baord aon zien kin; En 't goud ziende, riep ie: ‘Ghetroffen!’ Hie palmde 't stil ien en liep weg op 'en draf En 't boomke dâ kwiem er ellendig kaol af. Het wier mieseraobel en schrauwde: ach! ach! ach! En trilde van spiet ien zien lejen; Het schaomde zich de oog' uut 'et heufd, nou 'et zag
[pagina 65]
Dat 'et zich ien's geheel nie kos kleejen. ‘Ik heb nog 'en wuns: veur mien kaole karkas Wou 'k blaojer, maor blaojer van gliensterend glas!’ Toen viel 't weer ien slaop en 'et sliep heel den nacht. 't Wier wakker en zag zich - o wonder! - Met glaozere blaojer - jong, jong wat 'en pracht! - Behangen van boven tot onder. En 't boomke zei: ‘Deksels, wâ bin ik nou mooi! Gen boom ien 'et woud hêt zoo'n glienstrenden tooi!’ Maor kiek, wâ gebeurt? Kumt 'en sturmwiend die blaost En de takken duut zwiepen en zwienglen, Die muziek maokt ien 't woud, dat 'et huult en 'et raost En de glaozere blaojer klienklienglen... Dèr, klets! lag 'et glienstrend kleedaozie van glas Met stukken en brokken verstrooid ien 'et gras. Het boomke was heelgaor onthutst en ontdaon, Deê niks meer as janken en schrauwen; Bekanterig zag 'et de boomen daor staon, Die hun blaojer nog hadden behouwen. ‘Nog ens wil ik wunsen, al kost 'et den hals: Ik wuns gruune blaojer as botter zoo mals!’ Toen viel 't weer ien slaop en 'et sliep heel den nacht. 't Wier wakker en zag zich - o wonder! - Met fris gruune blaojer - jong, jong wat 'en pracht! - Behangen van boven tot onder. En 't boomke zei: ‘Drommels, 't zin Paosbeste kleêr! Nou schaom ik 'm alevel veur de andren nie meer!’ Maor kiek, wâ gebeurt weer? Een hongrige geit Kumt blaotend 'et woud iengesprongen, Besnuffelt, bekiekt wat er steet, wat er leit, Of 't voejer kos zin veur haor jongen... Daor ziet ze die blaojer en denkt: fiene pik! En ze knoept en ze knabbelt en eet zich goed dik.
[pagina 66]
Daor stoeng weer 'et boomke ten derde maol kaol, En zong zonder end laomentaozie; 't Had niemendal trek meer naor swiet en naor praol, Maor treurde um zien erste kleedaozie: ‘Ach, had ik mien naolden van vroeger maor weer, Dan was ik tevrejen en wunste niks meer!’ 't Viel schreiend ien slaop en 'et sliep heel den nacht. 't Wier wakker - toen kos je wâ heuren! Het lachte en 'et giegelde uut al ziene macht: 't Had naolden weer krek as te veuren! Ook de boomen van 't woud hadden schik ien 't geval En hiewen ons boomke geducht veur den mal.

Vorige Volgende

Van 'en boomke da andere blaojer wunste.