Kriekende Kriekske (1894)

Kriekende Kriekske

(1894)–Bernhard van Meurs– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende



[pagina 77]
De bezetene. Of 'k ooit 'enen mins van den duuvel bezeten Gezien heb? - Een wondere vraog! Nou, as ge zoo vriendlik wilt wezen te luustren, Vertel 'k wâ 'k gezien heb oe graog. Der was is 'en man, ien den bluui van zien jaoren, Die 't zeer ver as boer had gebracht: Arg wier ie bemind deur zien vrouw en zien kienders, En arg van de minsen geacht. Ien hum, docht de Saotan, ien hum wil ik wonen, En bin 'k er, dan blief ik bij honk! Wat duut ie, de slimrik? Hie kruupt ien 'et glêske, Waoruut de boer af en toe dronk. Zoo kwiem ie den mond ien en kroop ien de harsens En bracht 'et verstand ien de war, En liet hum dan praotjes en mienekes maoken Precies as 'en karremis-nar. Dan liet ie hum vluuken en vuuligheid spreken En spotten met God en gebod; Dan bracht ie hum buuten zich zelvers van kwaodheid: Hie vocht en sloeg alles kapot. Hie smakte hum neer aon den kant van den straotweg, Of gooide hum af van den diek, Daor bleef ie dan liggen bij nacht en bij ontij Al snurkend ien modder en sliek.
[pagina 78]
Die aokligheid duurde zoo maonden en maonden, De mins wier geliek aon 'en dier. En wâ ze ook prebierden met woorden of warken, 't Verbeterde hum gene zier! Zien hofstee ‘'et aords paradies’ zoo ze 't nuumden, Geraokte totaol ien verval; Zien land wier verkocht stuk veur stuk um de schulden; Gen beest stoeng er meer ien zien stal. Zien vrouw en zien kienders - jao, 't was um te schreien - Ze wierden tot ermoei gebracht; Ze klaogden aonhoudend: ‘Och vaoder! och vaoder!’ Maor vaoder bleef doof veur hun klacht. Bleef doof veur hun klacht...nee, ze kregen soms antwoord: Een vluuk met 'en klap of 'en trap... Wâ 'n schrikklike Saotan dien mins had bezeten? Dronkenschap!

Vorige Volgende