Kriekende Kriekske

Vaoder en dochter.

Maor Grietje, wâ scheelt oe? Ge kiekt zoo beduusd...
Wat is er gebeurd, zeg? Wês flink veur de vuust! -

- Ik was ien den hof onze kiepkes aon 't voeren,
En schrok, toen ik Hent over 't hekke zag loeren. -

- Is dàt um te schrikken? 'k Begriep er niks van,
De jong kumt toeh dukkels genoeg bij ons ân. -

- Maor, vaoder, hie zei mien: ‘Ik wou wel van 't jaor
Gaon trouwen...Ik vraog oe...Wij lieken elkaor!’ -

- Dâ 's lillik van Hent! Nou ie dàt hêt gezeid,
Nou zet ie gen vuut meer ien huus! Wel verdreid! -

[p. 88]

 

- En toen ie dâ zei, wist ik nie wat ik heurde;

 

Ik wier er beduusd van, en vuulde dâ 'k kleurde. -

 

 

 

- Nêm daodlik de pen op: ge mot hum maor schrieven

 

Asdat ie veurtaon van den durpel kan blieven!’ -

 

 

 

- Maor, vaoder, me dunkt toch, ien stee van zoo'n brief

 

Is 't beter, dâ ge eiges hum aonsprêkt, wâblief! -

 

 

 

- Best, kiend! Jao, dan zâ'k hum terdeeg doen verstaon,

 

Dâ 'k kwaod bin, umdat ie zoo slecht hêt gedaon. -

 

 

 

- Zoo slecht? Dâ's wâ sterk, lieve vaoder: kiek, Hent

 

Wil trouwen...de trouw is toch óók Sacrament. -

 

 

 

- Daor hedde geliek ien; maor dat ie 't dorst waogen

 

Um ou, die 'en schrik veur hum vuult, zóó te vraogen...

 

 

 

- Een schrik veur hum? Vaoder, dâ hê'k nie gezeid:

 

Ik schrok maor, went 'k was op zien vraog nie bereid. -

 

 

 

- Precies, meid! die vraog kwiem veur ou onverwacht,

 

Ge hadt dus aon trouwen met Hent nooit gedacht. -

 

 

 

- Gedacht? Somtieds wèl; maor dâ Hent al zoo gauw

 

Zou vraogen...Och, vaoder, ge kiekt ook zoo nauw!...

 

 

 

- Nou raok ik de klus kwiet? Dern, lig nie te temen,

 

Zeg, wilde'm?

 

 

 

- Graog, vaoder! -

 

- Dan motte'm maor nemen!