Kriekende Kriekske
(1894)–Bernhard van Meurs–
Auteursrecht onbekend
[pagina 101]
| |
lk leg mien heufd gerust ter neer;
Ik bin tevrejen; 'k wuns niks meer.
Toch één verzuuk...maor hou 'et stil,
Volbreng 'et as mien leste wil,
Zoo haost mien lempke is uutgeblust
En 'k gunter op 'et karkhof rust:
As 't leste vlukske sneuw versmelt,
Het tekske mals wordt, 't knupke zwelt,
Het gruune gras de wei bevloert,
Het meizuuntje uut zien kraogje loert -
Wês dan zoo vriendelik en goed
En breng den lentetied mien groet!
Dan leggen kiepkes ei op ei,
Dan springen schaopkes deur de wei;
Dan zie je reuskes opengaon
En de eugskes naor den hemel slaon -
Ik mocht zoo graog die bluumkes zien,
Och, zeg ze goejen dag van mien!
Dan vliegen veugels paor aon paor
En maoken vlug hun nestjes klaor,
En kwienkelieren van geweld
Deur heg en boom, ien hof en veld -
Zeg hun dâ'k dood bin, breng ze dank
Veur al dâ liefelik gezang!
Jao, alle dieren die ge ziet,
Hoe klein ook, och vergêt ze niet!
Ik zag ien 't kleinste diertje ielk keer
Het wark van Onzen Lieven Heer;
Hie zelvers houdt de hand er aon;
Ook ik heb ze altied goed gedaon.
En dan kumt de oogst: - dâ was mien lust
Als iellekeen, goed uutgerust,
Veur dag en dauw 'et bed uutsprong
| |
[pagina 102]
| |
En onder 't wark zien liedje zong -
Dank ze allemaol en zeg veural,
Dâ'k Boven veur hun bidden zal!
De lieve zon, zoo trouw en goed,
Die mien verwermd hêt met heur gloed,
Die 'k dukkels te bewondren stoeng
As ze opkwiem of as ze ondergoeng -
Die dank ik zelvers, 'k tref haor aon
Zoo gauw 'k naor 't Hemeltje mag gaon!
|
|