Verzen

[p. 31]

[Mijn God, zoo eindloos als het morgenlicht]

Mijn God, zoo eindloos als het morgenlicht,
is enkel zang, die 't leven wil omgeven
met harmonie en elken stond wil weven
tot een zoet-luidend, zalig-trillend dicht.

Gij wierdt, o God! de ziel van gansch mijn leven,
het lied dat ik nu zing, het hoofd gericht
in blanke tonen, waar, in vroomlijk beven,
de hoogheid van uw lijdend sterven ligt.

Uw gloor van liefde, die een Hemel spreidde
in dit geloovend hart, vol wondren gloed
beurt mijne ziel met licht-geruisch omhoog.

Daarom mijn zangen die U innig wijden,
en 't hart uitvloeien, lijk een laatste vloed
van werelddroomen langs uw vrêevol oog!