Den eerelycken pluck-voghel

[p. 11]

Tot de Neder-landtsche vrysters.

MYn Liedtjens die ghy siet zyn uwe schoonheydts Kinders,

Sy zyn ghemaeckt van myn:

Doch dit al-even wel en baert aen u gheen hinders,

Dat s' uw' oock niet en zyn.

Soo is 't dat w' in de Lent een Roos aenschouwen konnen,

s' Is wel van d' aerd' een draght;

Maer door de vruchtbaerheydt der flickerende Sonne

Soo is sy voordts-ghebraght.

Tot Myn Vryster.

ICk dediceêr dit Boeck aen alle myne Vrienden,

Maer schenck Myn-selven aen myn eenighe Beminde

O schoon en edel Maeght ontfanght deês Gift met My,

Den Ghever en de Gift gheef ick U alle-by.