Herfstbloempje, voor de lieve jeugd

[p. 41]

Jan en Piet;
Of
Gods goedheid.

'JAN.

O! zie eens hier:die groene knop

Werd eerst heel dik en groot;

Nu barst hij open, .. en ziedaar!

Een bloempje wit met rood.

Hoe kwam dat schoone bloempje toch

Eerst in dien knop? .. zeg PIET!

'PIET.

Het bloempje is in dien knop gegroeid,

JAN-lief! Meer weet ik niet.

God gaf die bloem; want vader zegt,

Geen menschelijke magt –

Schoon alles daarvoor buigt – heeft ooit

Een' grashalm voortgebragt.

[p. 42]

 

De mensch kan planten, en den grond

 

Bezaaijen, maar hij kan

 

Geen' boom, geen blad, geen gras, geen bloem

 

Doen groeijen, lieve JAN!

 

Dit doet alleen de groote GOD,

 

Die alles hoort en ziet.

 

Hij zorgt voor elk, zelfs vogeltjes

 

Vergeet zijn' liefde niet.

 

Zie hoe de zwaluw, die daar ginds

 

Dat kunstig nestje heeft,

 

Met voedsel naar haar' jongen vliegt.

 

't Is GOD, die haar dat geeft.

 

 

 

'JAN.

 

Hoe goed is GOD! Neen, lieve PIET

 

'k Wil nooit iets kwaads weer doen.

 

Hij voedt ons, en de diertjes ook;

 

Hij geeft ons 't lieve groen;

 

Dit bloempje is ook door hem gegroeid.

 

O GOD! gij zijt zoo goed;

 

Gij ziet het ook, ik heb u lief,

 

U, die ons allen voedt.