Herfstbloempje, voor de lieve jeugd

[p. 155]

Mietje en het onderwijzende Heintje;
Of
Het Sint Nicolaasfeest

'MIETJE.

HEINTJE! gij zijt stout geweest,

SINT NIC'LAAS brengt op zijn feest

U noch moois noch lekkernijen.

Ja, ja, lach maar, HEIN! Ik wed,

Waar gij ook uw' schoenen zet,

Dat hij die voorbij zal rij en.

'HEINTJE.

Lieve MIETJE! zijt gij dwaas?

Weet gij, waarom SINT NIC'LAAS

In den almanak blijft pronken?

Hoor …. Hij was een kindervriend.

Wie zijn gunst maar had verdiend,

Heeft hij altijd koek geschonken.

[p. 156]

 

't Was een lieve man, wiens dood

 

Al de kind'ren regt verdroot.

 

O! hij stierf zoo vroom, zoo heilig;

 

Daarom wordt hem, sinds dien tijd,

 

Jaarlijks nog een feest gewijd;

 

Voor vergeting blijft hij veilig.

 

 

 

-

 

 

 

 

 

Vader las dit uit een boek,

 

Neen, wie dood is brengt geen' koek,

 

Ook geen printje of and're zaken.

 

Wie u daarmeê vleit of kwelt,

 

En van SINT NIC'LAAS vertelt,

 

Zoekt u sprookjes wijs te maken.

 

 

 

-

 

 

 

Vraag het aan uwe ouders maar:

 

Deze zijn het, die, elk jaar,

 

Op Sint Nicolaasdag zorgen,

 

Dat hun zoet, hun leergraag kind

 

Moois en lekkernijen vindt,

 

Door hen in uw' schoen verborgen.

 

-

[p. 157]

 

Schoon mijn' moeder dat niet doet,

 

Toch wil ze ons ook lekker goed,

 

Op Sint Nicolaasdag schenken.

 

Waarom zoudt gij in uw' jeugd –

 

Zegt zij – niet met gulle vreugd,

 

Aan dien kindervriend gedenken?

 

-

 

 

 

Zelfs wanneer ik ijv'rig leer,

 

Koopt mijn vader iets ter eer

 

Van SINT NIC'LAAS; juist geen koekje,

 

Maar, tot voedsel voor mijn' geest,

 

Koopt hij op dat Kinderfeest

 

Vast een aardig Kinderboekje.

 

 

 

❁