Letter-kransje voor lieve en brave kinderen

[p. 101]

Het goede kind in den avond.

De dag is niet verloren,
Al zinkt hij ginds in 't westen,
Neen, 'k leerde, 'k was gehoorzaam,
En 'k heb niet woest gespeeld,
'k Had ook iets, om te geven.
Hoe vrolijk maakt ons 't weldoen!
'k Heb aan twee zieke kindren
Mijn druiven uitgedeeld.

[p. 102]

 

Ik kreeg een tros van Tante,

 

Nooit zag ik schooner druiven,

 

Zoo saprijk, zoo doorschijnend;

 

Ik proefde, o welk een smaak!

 

Zoo geurig, zoo verfrisschend,

 

Maar dacht aan de arme kinders

 

Van Krijn; hen te verkwikken

 

Geeft eindloos meêr vermaak.

 

 

 

Zoo dacht ik, en ik snelde,

 

Nu zonder meêr te proeven,

 

Naar de arme zieke kinders.

 

Hoe lagchten zij mij aan

 

Ach, vreugd blonk in hun oogjes,

 

Hoe koel, hoe frisch, hoe streelend

 

Was in hun smachtend mondje

 

Niet elke druif; ik weende.

 

 

[p. 103]

 

U dank ik God! mijn Schepper!

 

Uw liefde schonk mij ouders,

 

Die mij het weldoen leerden,

 

U dank ik, menschen-vriend!

 

Volmaakte Jezus! 'k dank u,

 

Gij, leerde aan mijne ouders,

 

Dat armen te vertroosten

 

Uw broeder-min verdient.

 

 

 

De dag is niet verloren

 

Al zinkt hij ginds in 't westen,

 

't Is waar, 'k heb al mijn pligten

 

Niet naar mijn' wensch betracht;

 

Maar Jezus! dat berouwt mij,

 

Ik bid u om vergeving,

 

'k Vertrouw mij aan uw liefde

 

Bij 't naadren van den nacht.