Stormen en stilten

[p. 10]

Uittreding

Met de mond van een ander mens
de dingen van de wereld zeggen
die onbegrijpelijk zijn, misschien
slaat er een nieuwe vlam
door mijn gestalte en besta
ik als een menigvuldige,
buiten de lichaamsgrenzen, weggeleid
uit sterfelijke angst; ik zou alleen
de pijn der goden ondergaan,
meeademen met de verschrikte ziel
der schepping, mensenogen zien
tot in hun diepte van graniet
en protoplasma, en van kindertranen
het vuur dat diamanten leven doet.