Stormen en stilten

[p. 14]

Morgen

De morgen is een witte waterpoel;
mijn vulpen is een toegeschroefde keel.

Ik kom de kamer binnen met mijn ogen
vol dromen, zet mij neer en voel mijn hand
aarzelen eer zij de bestemde weg
volgt en haar trillingen verraadt
in zwarte letters op het wit papier.

Dan, achteroverleunend, ademloos,
zie ik het water weer tezamenlopen
en al mijn lettertekens uitgewist.