Stormen en stilten

[p. 57]

Wat licht is...

Wat licht is weten wij niet,
wat duister is gaat elke nacht
met handen en voeten in ons te keer.
Het kussen onder het woelende hoofd
wordt klam van angst en moeheid;
de kamers in het huis zijn vol geloop
van niet-aanwezigen; in elke plank
kraakt leven dat voorbij is en nog steeds
naar stof blijft tasten om gehoord te worden,
en licht te voelen waar ook wij
niet meer in kunnen wonen.

Wisten de doden maar dat wij
ons leven moeten richten naar hun angst
en dat de mantel van de tijd
om onze lichamen doorschijnend is geworden,
een waas van nacht en wind.