Stormen en stilten

[p. 80]

Autotocht

Een dame van een vijftig jaar,
zij houdt haar handen aan het stuur,
de heuvels hebben donker haar,
ik ben haar onbewogen buur.

Het land is warm en vol gevaar,
de slingerwegen der natuur
wijzen als kromme vingers naar
de zwarte stookplaats van het vuur.

Nog hangt de middag vlaggen uit,
maar reeds drukt zich een vroege nacht
tegen het blinkend oog der ruit.

Ik weet niet of haar lichaam lacht,
ik houd het nauwelijks meer uit:
de motor zoemt zo ver en zacht.