Fladderende vlinders

[p. 93]

VII
Zalige rust

o Dood zijn, onder 't gesuis der boomen,

- wen avonddoomen

de kruinen winnen,

o samen slapen, samen droomen!

geen einde schroomen,

geen einde - en minnen!

o Dood zijn!... Hoort gij den dauw niet druipen?

Gouddierkens sluipen

de bloemen binnen...

Geen echo brengt ons 't gerucht van 't leven,

en vlijtig weven

rond ons de spinnen.

Daar, boven, zitten verliefde paren

op 't graf, en staren

op 't bloemtapeet.

Hoe stil... 'k Hoor d'adem op hunn' lippen...

'k Hoor kusjes nippen!

'k Hoor bede en eed!

[p. 94]

 

o Dood zijn! Eeuwig te zamen rusten,

 

van aerdsche lusten

 

verzaad, bevrijd, -

 

'lijk steenen ridders der middeleeuwen,

 

bewaakt door leeuwen,

 

van wederzijd!...

 

 

 

Nu zacht malkander trouw versproken! -

 

Schrik niet: verbroken

 

wordt nooit zoo'n band!

 

Wat snood verraad op aerde ook griefde,

 

der dooden liefde,

 

slechts die houdt stand!