Onze strijd

[p. 69]

Noord en Zuid!

C'est du Nord aujourd'hui que nous vient la lumière.

Ja, in 't Noorden glanst het licht,
ja, in 't Noord is heil en zegen,
't Noorden lacht de toekomst tegen,
aan het Noorden 't overwicht!
't Noorden lang in 't duister slapend,
maar, met wetenschap gewapend
wijl zijn borst ten geeststrijd blaakt,

thans ontwaakt!

[p. 70]

 

't Zuiden, groot nog slechts in schijn

 

eens de lichtbaak van de waereld,

 

mild met kunstjuweel ompaereld

 

zal niet lang een baak meer zijn! -

 

't doet verwerpend kunstenschatten

 

't ontuchtslijk om 't lijf zich spatten

 

waar zijn grootheid in verdwijnt:

 

't Zuiden kwijnt!

 

 

 

't Noorden, krachtig opgestaan,

 

gansch doorvloeid met levenssappen,

 

waagt zijn eerste mannenstappen

 

op de breede ontvoogdingsbaan!

 

en aan 't doeleind zal het komen:

 

niets kan Noorder taaiheid schromen,

 

niets, waar Noorder moed voor beeft:

 

't Noorden leeft!

 

 

 

's Denkers blik kan in het Zuid

 

reeds de teeknen gadeslagen,

 

waarin hij verval ziet dagen

 

boven de ontuchtliedren uit,

[p. 71]

 

hoort hij doffe stervenssnikken,

 

bandeloosheid stuit zijn blikken,

 

die 't verlaagt, verwijft, bederft:

 

't Zuiden sterft!

 

 

 

't Zuiden sterft en de staf

 

van de waereld zij het Noorden,

 

gansch een volk staat aan de boorden

 

van 't zich zelv' gedolven graf:

 

gansch een ras, dat traag ontaardde,

 

door verlies van eigene waarde

 

eigen wil en kracht vermoord, -

 

waak, mijn Noord!