Verzamelde gedichten

[p. 157]

3

Het kind ligt in zijn deken
gewikkeld als een engel in zijn wiek
en kijkt met ogen die
later nooit meer zo blinken zullen.

Een glans zo nieuw alsof het licht hem schiep.
Zo blinken later nog slechts haren,
huid, zuivere lichamelijkheid.
Oudere ogen hebben die volstrektheid niet.