Onze strijd

[p. 51]

Vlaanderens roem is Holland's roem, Neêrlands roem is één!^(*)

O Holland, voor die woorden, dank,
die kreet vol hoop en troost,
geen vlaamsche ziel, of daarbij heeft
ze een blijde zucht geloosd!
Geen vlaamsche ziel, die niet gegloeid
heeft, bij het hartlik woord,
geen oog, of 't richtte hopevol
zich naar het frissche Noord!

(*) Dit stukje werd geschreven naar aanleiding van den heilwensch, Conscience, bij zijne zestigste verjaring uit Leiden gezonden. De duitsche volksdichter Hoffmann von Fallersleben vervaardigde daarvan de nevenstaande vertaling, in ‘Die Magasin für die Litteratur des Auslandes’ opgenomen.

[p. 52]

 

Ja, beide roem versmolt tot één,

 

want Tollens sprak de taal,

 

die Willems juichend klinken deed,

 

ten trots van Gal en Waal!

 

Want Holland roemt op Maarlants schrift,

 

- hij liet ons zooveel schats -

 

en Vlaandren wijst met broedertrots

 

op Vondel, Hooft en Cats!

 

 

 

Wij streden steeds, waar 't vrijheid gold,

 

wij streden steeds te gaar,

 

wij reikten steeds elkaar de hand,

 

in druk en landsgevaar!

 

Getuig het Spanje, Frankrijk, tuig,

 

dat onder ééne vaan,

 

als kindren van één moederstam

 

wij onverwinbaar staan!

 

 

 

Ja, Vlaandrens roem is Hollands roem,

 

ja, Neêrlands roem is één,

 

zijn wij gescheiden machteloos,

 

zijn wij gescheiden kleen,

[p. 53]

 

wij worden groot, wij winnen kracht,

 

wanneer de broederband

 

al nauw en nauwer ons omsluit:

 

één volk, één Nederland!

 

 

 

Wij waren eens - 't is lang voorbij -

 

wij waren eens vereend,

 

doch 't droevig uur van scheiden sloeg,

 

hoe Vlaandren 't heeft beweend,

 

Doch zij die vlek thans uitgewischt

 

zijn wij der vreugde alleen:

 

want Holland reikt de hand ons wêer

 

want Neêrlands volk is één.