Brahman. Deel 1

[p. 140]

[Fluweelen beeld op pluche postament]

I

Fluweelen beeld op pluche postament,
Zuilt zwart de kat op hoogste leunstoelrand;
Symmetrisch hautrelief, staan aan de kant
Twee poppen op de zitting overend.

De kop voornaam van 't spelend kind gewend,
Aegyptisch gestileerd tot godenstand,
Laat fosf'ren hij door smalgroen transparant
Een ver geheim, Bubastis eens bekend.

En grensvervagend golft de schemering:
Hij zit, marm'ren pilaar van duisternis.

Alles is stil. Ook 't kindje is stil. En 't is,
Of er iets heiligs in de kamer hing.

En hoog uit top van zuil ontzaglijk gloeit
De groene dubbelster. - Hij groeit, hij groeit,

[p. 141]

II

Hij raakt de zold'ring; en de kamer dijt
Tot tempelzaal; en gouden pharaonen
Zie 'k aan de voeten van het godsbeeld tronen
In strak onbeweeglijke majesteit.

En 't is, ik hoor iets nad'ren - Ja, daar schrijdt
Langzame tred naar wachtende pylonen:
Ze komen, koninklijke godenzonen,
Vluchten naar mij uit hun vergetelheid.

Als wierookdamp zie 'k blauwe schem'ring hangen.
Daar momp'len door 't portaal vreemde gezangen,
Met afgemeten stappen aangeschreden -

Nu zal mijn priesterlijke ekstaze ontvangen
Met oud gevoel van zwijgende gebeden
De statige processie van 't verleden.