Brahman. Deel 1

[p. 181]

[Reuzig wijd, van 't westen tot het noorden, van het]

Reuzig wijd, van 't westen tot het noorden, van het

zenith tot de kimmenrand,

Ligt een gouden tetrachord te wachten, scheef geleund

tegen de wereldwand.

Kop'ren snaren loopen evenwijdig, donkerrood over

helgouden schaal;

Zwaar geplooid, tot hoop ineen gezonken, ligt er naast

het grijsvlossig foudraal.

Sikkelvormig haakt een zilv'ren plektron aan de punt

van uitgerekte vouw,

Schijnt te schomm'len, als de wind nieuwsgierig soms

probeert, of 't ook bewegen zou;

[p. 182]

 

Overmoedig dan, met stoute vingers, aait hij angstig

 

kop'ren koord na koord,

 

Schrikkend als, vlucht van mischende vogels, gonzend

 

stijgt het diep metaalakkoord.

 

 

 

Over oostelijke rand van de aarde gluurt verwonderd

 

weifelende nacht;

 

Ontzaglijk, van west, van noord tot zenith, straalt het

 

gouden tetrachord en wacht -

 

 

 

Wacht of, Koningin van sterrerijken, Isis niet haar

 

wereldtroon verlaat,

 

En als vroeger op dond'rende snaren doodenklacht om

 

haar Osiris slaat.