Brahman. Deel 2

[p. 436]

Golfstroom

I

Waar zonnedagen tot koralen stollen,
En vlijt van vroom-geduld'ge madreporen
Bouwt, rood in 't blauw, toren naast holle toren,
De ontzaggelijke bekers van de atollen,

En, eb en vloed van steeds nieuwe trezoren,
Door 't licht vloeibare paarls, de golven rollen,
En spieg'ling van nachtlijke wereldbollen
In 't groene vuur van de afgrond gaat verloren,

Daar rijzen over hellende aard' de stranden
Tot reuzig mengvat, waarin samen branden
Zon, lucht en zee tot een drievoud'ge gloed,

En in het mengvat stroomen uit 't koralen
Servies van parelschomnelende schalen
Gulpen van zon in dronken overvloed.

[p. 437]

II

Er is een poort - Twee kapen van koraal
Zuilen omhoog; welvende bliksem spant
Van top naar top zijn roodgetakte brand,
Plots'ling koraal zelf, groeiend, straal na straal:

Dat is de Lichtpoort Equatoriaal;
Vlammende wonderboom aan elke kant
En toovergroei van bliksem-slingerplant
Strepen met rood het zeevlak, blauw als staal.

Door die triomf boog rolt, als door een tuit,
Een zee van zomer 't laaiend mengvat uit,
Iedere golf een parelmoeren zon:

De veerkracht van de koele Atlantis trilt,
Als hij omhoog die vlode zomer tilt,
Dampend van horizon tot horizon.

[p. 438]

III

In grandioos gracelijk evenwicht
Zwenkt de aarde om 't eindpunt van haar winterbaan;
En, blauwgroen-fosferende karavaan,
Trekt voort de Golfstroom, naar de pool gericht;

En de optocht van zijn golven zie ik gaan
Diep onder vlaggen van koralig licht;
'K zie hoe, rechtlijn'ge zomerdag, hij ligt
Op grensloos vlak van nachtlijke oceaan. -

'T flikkert in 't noorden geel. Want op de pool
Staat, ringgebergte, een blauwkristallen bowl,
En over 't halfrond waait de oranje gloed:

En 't is, als ben ik de aarde: ik hef 't kristal,
Dat overloopt van licht, en door 't heelal
Giet naar de zon ik mijn Decembergroet.