Liedjes en andere verzen
(1870)–Emiel Moyson–
Auteursrechtvrij
[pagina 82]
| |
[pagina 83]
| |
Maar Gij, die, wars van baat of roem,
in 't hart der menigte, - als een' bloem
in eene milde serre, -
den vrijheidszin, met liefde en moed,
ontwikkelt en gedijen doet,
op, tegen De Vrière!
Gij, Advokaatjen-Eigenwaan,
die, vol ambitie, zoekt de baan
te volgen van Monpère, -
die, waard'ge leerling van de Kliek,
in 't Fransch spreekt tot het Brugsch publiek,
kom, pleit voor De Vrière!
Maar Gij, die aan Uw volksrecht houdt,
die 't als des Vlamings plicht beschouwt
dat hij dit recht verweère, -
die in de Stad van ‘Schild en Vriend’
met geene Leliaarts zijt gediend,
Roep: ‘Weg met De Vrière!’
Gij, in wiens gekke hersens speelt,
als onzer ruste zinnebeeld,
| |
[pagina 84]
| |
een Albini-geweere;
gij, die Chazal gebenedijdt,
en voor de schand'ge bloedwet zijt, -
Ga, kies voor De Vrière!
Maar Gij, die 't Vlaamsche Vaderland
niet wilt gebogen zien in 't zand
vóor Waal of Militaire,
die loting, forten en kanons
vervloekt en wegverwenscht van ons,
stem tegen De Vrière!
Gij, die den Luikschen Autokraat,
terwijl hij d'arbeidsstand versmaadt,
juicht toe in zijn' colère, -
die, zelven uit het Volk ontstaan,
het Volk veracht als onderdaan,
Heult meê met De Vrière!
Maar Gij, die, langs Uw burgerpad,
naar weerde zulke mannen schat,
met al hun caractère,
die hunne Vlaamsche wieg en naam
| |
[pagina 85]
| |
verlooch'nen als een soort van blaam,
zegt: ‘neen’, voor De Vrière!
Sa, kroost van Breydel koenbezield,
zoo Gij vóor ijdele afgoôn knielt,
of vóor hun pitanlaire, -
zoo verschgebakken edelman
voor U beteekent: groote Jan,
weest fier op De Vrière!
Maar zoo 't U in 't geheugen rest,
hoe roemrijk steeds 't Gemeenebest
hier zelf deed zijne affaire,
zendt Uw' barons dan naar de maan
en schenkt congé voor immer aan
DE VRIËR (DE VRIÈRE)
|
|