Ideën I

316.

‘Besmetting!’ Ik laat dit woord niet los, o Thorbecke! Gy hebt het gezegd.

Er heerscht besmetting in de politiek, sedert jaren! Dat hebt gy gezegd, o Thorbecke!

Weer beschuldig ik u van plagiaat. Ik 't eerst heb gezegd dat de huishouding van staat verrot was.

Ik mocht dit zeggen, ik die my verzet had tegen de kwaal. Maar gy? Moogt gy 't me nazeggen, gy die zooveel aandeel hadt in de oorzaken van de ziekte? Gy, die - om dit alleen te noemen - de smetstof hebt vergaard, in kracht gehouden, overgedaan en bestendigd in uw Kieswet?

Noch de Koning - jammer genoeg! - noch eenig minister -lafhartig genoeg! - heeft den eed op de grondwet gebroken. Hoe slecht ons land geregeerd wordt en werd, men week niet af van de hoofdregelen die gy - of wie ook in uw geest - voorschreef. De besmetting waarvan gy spreekt, is 'n gevolg van uw systeem. Dat ge nu, rekenende op de domheid van de Kamer en op de onwetendheid des Volks, dat systeem verloochent, dat ge nu my napraat en u aanstelt als waart ge een mensch instee van 'n staatskunstenmaker, zie, dit geeft u geen recht nu met zelfgenoegzame verontwaardiging te spreken

[p. 214]

over ‘besmetting.’

Zoo deed ook Duymaer van Twist die, om de begrooting van 'n antagonist te doen vallen, heel naïf - of onbeschaamd - lange redevoeringen hield om aantetoonen hoe 'n ellendige boel 't was in datzelfde Indie dat hy vyf jaren bestuurde.

Zulke duitenplaterige afleidingen sta ik u niet toe. Reken er op, dat myn woorden gehoord worden door 't Volk, dat eindigen zal ze ook te verstaan ten-laatste.

De Van Twisten hebben zich terugtetrekken op hun buitenplaatsen. Ik kan 't niet beletten, schoon 't onbillyk is. Maar weten zàl men wat ze achterlieten ter verantwoording.

En gy, zeg nog tienmaal dat de huishouding van Staat ‘besmet’ is, tienmaal zal ik u antwoorden: sta op van uw zetel en maak plaats voor wat beters, gy die klacht en aanklacht geeft voor zelfverwyt, gy die laag neerziet op de dingen quorum pars maxima fuisti!

Veracht de Tweede-Kamer zooveel gy wilt - daarin zal ik u niet afvallen - geef haar krenten, rozynen en smeerkaarsen te verduwen zooveel ze maar slikken kan, goed! Maar spreek niet alsof gyzelf daarbòven stond, of daarbuiten.

Die Tweede-Kamer, die pronkkamer van Nederlandsche middelmatigheden, dat muzeum van misdadige nietigheid, is uw werk, o Thorbecke!