Ideën I

357.

Deugden zyn voorstellingen van deugd, zooals de poppetjes in 't Doolhof ^* de koningin van Scheba voorstelden, of Elisabeth van Engeland, of 't besje Van Meurs.

- Daar heb je nou...

Juist, daar heb je nu 'n man die matig is, en eerlyk, en kuisch, en fatsoenlyk, alles te gelyk...

- Kan die reus praten?

Hy slaat geen enkle van z'n vrouwen. Hy drinkt niet, vloekt niet, schopt niet...

- Leeft die koningin van Scheba?

Hy kleedt zich naar de mode van den dag, volgt de gewoonten van den dag, niemand heeft iets op hem aantemerken, hy geeft ieder 't zyne...

Zit er 'n hart in die Elisabeth?

- Kind, je bent lastig met je vragen. Daar heb je nou... 'n poppetje...

Juist. Daar heb je nu 'n poppetje. Precies m'n idee!

* Ik verneem dat het Doolhof te Amsterdam niet meer bestaat. In m'n kindsche jaren was dit 'n toen reeds vry ouwerwetsche inrichting waar kinderen zich vermaakten. In den tuin, 'n soort van labyrinth, kon 'n zeer klein kind met wat goeden wil zich verbeelden den uitweg niet te vinden. Daar waren attrapes, mekanieke poppen, optische fopperyen, kapricieuze springbronnen die de wandelaars verrasten... o, 'n heele pret!
Onder de poppen speelden behalve de bovengenoemden, Goliath en David 'n groote rol. Dat Doolhof was in vroeger tyden by de Amsterdamsche jeugd zeer populair. Het: daar heb je nou... enz. in den tekst, is citaat. Zoo sprak de explikateur.